تندیس سیاوش و اسبش در بوستان آب و آتش با تکیه بر شاهنامه و ادبیّات حماسی همچنین پاکدامنی این قهرمان ملی ساخته و نصب شده است. در شاهنامه آمده است که سیاوش پسر کیکاووس به خواسته نامادریاش (سودابه) که شیفته او شده بود، تن نمیدهد، این امر خشم سودابه را بر میانگیزد تا جایی که شکایت پسر را نزد پدر میبرد و تهمت ناروایی به سیاوش میزند. کیکاووس به توصیهی موبدان، فرمان به مهیا کردن آتش میدهد تا هر دو وارد آن شده و بیگناه مشخص شود؛ سودابه از رفتن در میان آتش سر باز میزند، اما سیاوش آن را به جان میپذیرد و با اطمینان پا در آتش میگذارد و سالم از آن خارج میشود، به این ترتیب بیگناهیاش ثابت میشود.
توجه به داستان ملّی و اسطورهای در این بوستان، همچنین ارتباط آن به داستان حضرت ابراهیم (ع) موجب شد که تندیسی از این اسطوره و اسبش در این محوطه احداث شود. دلاوری سیاوش و جنگاوری او، چنان که سپهسالار سپاه ایران در برابر افراسیاب بود، عاملی است برای آن که این مجسمه در زاویهای ساخته شود که گویی برج پرچم را در دست دارد. این تندیس، بعد از میدان اصلی بوستان آب و آتش و تقریبا روبروی آمفی تئاتر قرار دارد. جنس این تندیس که روی یک پایهی سنگی بنا شده از فلز و روی آن نقش و نگارههای زیبایی حکاکی شده است.